Het RK Kerkkoor AMDG.

Een overpeinzing over vroeger tijden van een lid van AMDG.
(Geschreven in 3013).

De herinnering ging even terug naar mijn jeugdjaren. Als je op zondag naar de kerk ging, was daar een sfeer, die me altijd is bijgebleven. Vooral het kerkkoor. Toen alleen mannen!
Zelf was ik daar ook wel erg mee verbonden, omdat mijn vader een van deze zangers was. Als ze ter communie gingen, (ze kwamen van boven waar ook het orgel stond) liepen ze in twee rijen in het middenpad naar voren. Allen in een donker kostuum. Wat was ik trots op ze! Als daarna de kerkgangers ter communie gingen, zong het koor prachtige liederen, vooral in de meimaand. Gregoriaans of Latijns, geen enkele mis was te moeilijk. Het was een prachtig koor.

’s-Zondags twee keer zingen en ook wij moesten twee keer naar de kerk. In de oorlog 1940-1945 waren er ook vervelende dagen . De zondag die ik me nog herinner stonden er Duitse soldaten na afloop van de H. Mis bij de ingang van de kerk.
De mannen moesten allen bij elkaar gaan staan. En ik als meisje, dat eigenlijk niet boven op het koor mocht komen, ging mijn vader vertellen, dat hij daar moest blijven, totdat de Duitsers weg waren.

De jaren zijn inmiddels vervlogen, en het mannenkoor werd een gemengd koor, waar ik nu al 30 jaar lid van ben (in 2013).
Ik denk nog dikwijls terug, en vraag me af hoe lang we nog de mooie Latijnse gezangen zullen zingen, onder leiding van
Ben Holtkamp. Ik hoop, dat ons kerkkoor nog menig jaar mag bestaan.

C.J. vd Donk- Sielhorst.